KORKULACAK KADER KALMADI
Tomurcuk olmadan ben meyve verdim
Kaderden korkacak şüphem kalmadı Kırdılar kalbimi ben çok incindim Kaderden korkacak şüphem kalmadı Küçücüktüm yetim oldum ağladım Yaş on dörtte elin kahrını aldım Dengesiz dengesiz coştum çağladım Kaderden korkacak şüphem kalmadı Elimi kolumu tutup çektiler Olmamışsın deyip yere ektiler Yaprağımı çekip boynum büktüler Kaderden korkacak şüphem kalmadı Bana uğramamış kader kalmadı Kulak işitmedik töhmet kalmadı Ağlamadım güldüm bilen olmadı Kaderden korkacak şüphem kalmadı Bir kader kalmıştı uğradı bana Sağlığımı gördü ağladı bana Dedi ben ecelim kalmışım sona Kaderden korkacak şüphem kalmadı BESTİ CE AKIL BAŞA GELİNCE KADER KENDİ ELİNDE |