Uyanamıyorum,sabahları
Hayalinle uyuyup,sensiz kalkamıyorum
Korkuyorum artık yorganın karanlığından
Gözyaşlarımla, gamzelerimi boğuyorum

Dışarıya çıkamıyorum,gittiğin günden belli
Duvarlarla konuşup,kavga ediyorum
Perdelerinlerin arkasına saklanıyorum
Herkesden habersiz,gölgemden bile korkuyorum

Bakınıyorum odanın içine
Her taraf darmadağın,benim gibi
İşte benim içim bugünlerde böyleyim
Gel beni toparla beni,geri ver yüreğimi

Ne çerçevere sığdırabildim seni
Ne de satırlara,kelimeler boğuluyor artık sende
Suskunluk içinde gözlerim,aynalar bomboş
Yok artık bedenim,bulamıyorum kendimi

Yokluğun şeytana fırsat,bir bardak su gibi
Son nefesim,son bakışım,son hayalim
Bak arkana,dön dayanabilirsen bak
Bak da gör sana olan son çırpınışı mı....

.../// İbrahim Halil Yalman (İHY’A)