O Bilir Beni
Bir ben varım
Bir benden daha içeri Küflü kapı menteşelerin gıcırtısından Medet umarken çelimsiz gölgem Bang-ı rihletler sarar dört bir yanımı Hüzne dem vurur uykuya hasret gözbebeklerim Altın başaklı ekinler arasın da koşar gibi Nefes nefese kalırım Bıçak sırtı geceleri böler sessiz çığlıklarım Ne bir umut Ne bir ışık var Dibi görünmez bir kuyudur yalnızlıklarım Ne kadar çabalasam da sonu gelmez Canhıraç hıçkırıklarımın Tüketemem Sonu görünmeyen dehlizleri Kanar kabuk tutmaya yüz tutan yaralarım Ağustos sıcakların da bile buz keser Gücüm yetmez Nefesimin buğusun da bile ısıtamam Her zaman mor’dur benim tırnak uçlarım Bir ben var,benden içeri Onu bir ben bilirim Bir de beni Yaradanım... |
Eğer kulluk kapısından içeri girebilmişsek Yaradan hoş karşılar kulunu.
Çok güzel bir anlatım.
Tebrik ederim.
Sağlıcakla.