SAHİPSİZ ŞİİR(2)
Ah! Ne diyem sana kurşuni yüreğim
Uzakları hedefleyen gözlerim ayaklarıma uymazken Yollara düşersin şairaneliği katıp yanına Onca şiirin yakasını bağrını yırtıp Kalem kâğıdın komutasında yatıp gidiyorsun Mihrak görünen her karaltıyı Pür dikkat kesilir Yabancı oluşunu his edince Nefesi topuklayıp Rüzgârın soğuk ellerinden tutup gidiyorsun Çevrende aşk yıkıntıları arasında Yükselen sevda uğultuları Mesbuk çığlıklarına göbek bağı olur Sabır kuyusunda tek bir cümle Yönümü çizer ayakuçlarına kadar Dargınlık setine çatıp gidiyorsun Islah olmuş sanki öfken Saten düşlerin arasında beden Sensizlik ıstırabı pes dalgasında Dindi fırtınam her şey süt liman. mahsunniyet sunumda hisleri satıp gidiyorsun Artık başka sözüm kalmadı Kâhin değilim doğacak yarınlara Suskunluğun kefareti ne olsa gerek Şafakları takıp göğün göçüne Kalp cevherini ortalığa atıp gidiyorsun |