GÖNÜL.
Bal kaymaktan tatlı senin sohbetin
Hayli bekler oldum eşimi gönül, Her kelâmın bana Hakk’ın nimetin Bilmedim yazımı kışımı gönül! Sen saraylardasın ben viranede Medet umulmazkı kalmış ezelde Gönlüm olmadıki başka güzelde Ahd ederek vurdum döşüne gönül Bülbül olup ötem savda bagında Bin cefa çekmiştim senin yolunda Sarılıp kalsamda gülüm kolunda Çok kez düşmüş idim peşine gönül Sevdanın yumagı incedır kıldan Hiç hayır gelırmi hal bilmez yardan Bir selamın getir o nazlı yardan Çözülmez imlege dişine gönül Aşkından sarhoşum biçare halım Nice çilelem var bilmez ahvalım Mecnun gibi onca çöller dolaşdım Hayelde serapta boşuna gönül Baksen şu aleme her taraf umman Yüce dağ başını sarmıştı duman Ferhatı aslıdan yamandır sevdam Aslımı geçtimde taşına gönül Özlem denen yara kapanmaz canım Bedenim haraptı sensin sol yanım Sensizlik kafmıdır nasıl dayanım Hasretin rengini düşüne gönüll Batını-m dergahta almışım ilim Bedenım kainat kalemdir dilim Allahım başıma akıl ver selim Cennetı alada eşine gönül.... Aşk.ile hü.. Murad-ı Batın..14,11,2011 |