tavuğa ’vatuk’
elmaya ’emla’ derdik
anlardık ne demek olduğunu
binmeyeceğimiz taksinin
girmeyeceğimiz evlerin
zillerine basardık
sıcak evlerinde
huzursuz ederdik
insanları

taksi çağırma zillerine basıp kaçardık
küfür etmeleri umurumuzda olmazdı
evlerin elektrik sigortalarını gevşetirdik
kız balkona çıkacakta göreceğiz diye
çatıdan çatıya atlardık
gece yarısı kızın yastığına gül koyacağız diye
bahçelerden gül çalardık
dikenli tellerin canımızı yakmasına aldırmadan

yüz metreden okunan
çimlere basmayın yazısını
illa gözümüzü dayayıp okurduk
ve parmak uçlarında geri yürürdük çimlerin üzerinden
’çimlere basmak yasak’mış diye

ye iç yat uygulardık
hayatı hep öyle gidecek sanırdık
ve aşkı oyuncak bilirdik
ta ki bir vefasız
canımızı yakana kadar
çok canlar yaktık

dayak attık
dayaklar yedik
zevk alıyorduk

ayaklarımız incinirdi
ikinci,üçüncü katlardan atlamaktan
sayısını bilmezdik sevgililerimizin
adlarını karıştırırdık
aynı pastaneye aynı saate farklı kızlara randevu verirdik
ve biz gitmezdik bile buluşmaya
arkadaşlarımızı yolladığımız olurdu randevularımıza
ateşi sırf sigara içmek için var sanırdık
alevler içinde çırpınan yavruların
çaresizliğine çare için
110 yangın ihbarı rehberde ararken
ocaklar kül olurken anladık
ateşin felaket olduğunu

mevsimler hep bahar
her güzel kız yar sanırdık
bir melekle evlendik derken
galiba biraz çuvalladık
şeytanın da bir melek olduğunu
tren kaçınca anladık