Gönül yanınca..
Sevenler düşermiş hasret derdine
Dalıpta gitmişim gönül yanınca Eğmişim boynumu aşkın fendine Eriyip bitmişim gönül yanınca.. Meğerse yalnızlık keder hüzünmüş Aşkın süzgecinde dertler süzülmüş Yüreğim konuşmuş dilim çözülmüş Ne sözler etmişim gönül yanınca.. Bülbül gibi ötüp şakımış dilim Yabancı bilmeden elinde elim Benden mutlusu yok canım sevgilim Talihi yenmişim gönül yanınca.. Sevda efkârıyla içmişim bade Aşka dünden razı gönül amade Sevmeyi öğrendim dolmadan vade Bir başka gülmüşüm gönül yanınca.. Gözleri hareli zümrüt yeşimdi Alnımın yazgısı kalp ruh eşimdi O suskunluğundan eser yok şimdi Yürekten sevmişim gönül yanınca.. Aynaya bakınca şaşırıp kaldım O eski maziye hayâle daldım Sazımı alıpta bir türkü çaldım Ben çok değişmişim gönül yanınca Şair:İsmail Kurt 12.11.2011 ----------------------------------------- Yüreğin teline mızrap değende Türküler sazıma eşlik edende Uzayan şu yollar sana gidende Çekerim cefanı gönül yanınca...Aysel Var ----------------------------------------- Sarılıp boynuna,seni saramam Yalvarsan yanında,artık kalamam Ben yalan dünya da,vefa aramam Kahrolup dururum,gönül yanınca.İLK VE SON Değerli dostlara bu güzel dörtlükleri için çok teşekkür ederim en içten saygılarımla.. |