Öncesi yok birden karınca dedi dilim
Dil söyledi gönül onayladı o karınca
Hep çalıştı yıllar boyu
Taşıdığı yükü omuzlarından büyüktü
birol akbaba..

jî tamara ne sibé mayé ne iroj
jî binara ne şevek maye ne nivroj
jî agirra ne moristan ne daristan
jî avéra ne mesi u ne desi

herdem moristan jî hev xeberdıdan
tu dem dernakeve jî deva xendevan
rakir jî zanengiyé pertalé xwe şvan
séwi u tezi man moristan lı dervan

evina dila tefiya
lı seré şwan lefiya
bini da ma du


havin çu disa payiz hat
dı payizé da tune tu
pel weşiyan nema tû
tu çu dermané mın nat

dengé mın dure jı tevéra
lé jî tera wek mın wek te
nizanım ez jî wek çı?
lé bı zımanım berdilé xweda

ce/lal ca lal bıbe lal lal
de/dal ca nebe lal de/lal
min nekir tev tekir
min dıl vekir jî tera
teji mın heznekir
u ez bawerim te femkir

dılé mın bıtekine wek zebeş
u bıla bıbe wek siya dare reş...

tadlar için ne yarın kalmış ne de bugün
kokular için ne sabah kalmış ne de öğlen
ateş için ne karınca ne de orman
su için ne balık ne de kılçık

onlar her zaman birbirinin arkasından konuşuyordu
hiçbir zaman çıkmazdı ağızdan’ okuyanlar’
kaldırdı eğitimden neyi varsa çoban
çıplak ve kimsesiz kaldı dışarlarda onlar

gönüldeki sevda söndü
çobanın üstüne çullandı
altında estirdi duman

yaz gitti yine sonbahar geldi
sonbaharda sen yoksun
yapraklar döküldü kalmadı dut
sen gittin dermanım gelmedi

sesim uzak gelir güneşe
ama sana benim gibi senin gibi
bilmem ki ne gibi


celal dilsiz kalsana dilsiz
sevgili! kalma sen dilsiz
ben yapmadım sen yaptın
gönül açtım sana
sen beni sevemedin

gönlümü parçala karpuz gibi
ve olsun ağacın gölgesi gibi siyah
yunus tapancı