GÜL RENGİ BİR UMUTŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Çocukluğum,hep yokluk içinde geçmesine rağmen,şu an düşünüyorum da,aslında hayatımın en güzel ve en anlamlı günleriymiş o günler...Lise yıllarında yazdığım ve aslında çok uzun olan şiirimin aklımda kalan kısımlarını paylaşmak istedim,şiir seven dostlarımla... sahi, nedir bu yaşamak dedikleri, öpülmemiş genç kız dudağı zifaf heyacanı mı? yoksa, düşüp, masmavi bir sevdanın peşine, ölmek midir, simsiyah acıların yalnızlığında? nasıl bir şeydir bu ana kucağı? sirkeci garından daha mı sıcaktır yüreği? ve ninnileri daha mı bir güzeldir tren sesilerinden? nerden bileyim, kimselerin toplayamadığı bir demet acıyım ben… dağ başlarında savrulan… Ahhh o dinmeyen açlığımın ardından, koca bir mutluluk gibi yediğim, çalınmış simit doygunluğu çocukluğum, Ahhh o kimsesiz sarhoşların, ayak sesleriyle büyümüş kaldırım taşı gençliğim, affedin beni… oğlum Mehmet, iyi düşün hele, sakın, gül rengi bir umut olmasın yaşamak her yaprağı dar ağacında sallanan… Mehmet COŞKUN |
Nasıl bir şeydir bu ana kucağı?
Sirkeci garından... Off
Teşekkür ediyorum sağolunuz