Hayallerimde yaşattım seni
elini tutmadan duydum sıcaklığını
kokunu duymadan içime çektim günlerce
tenine dokunmadan hissettim seni
tir tir titrediğim gecelerde.

Yokluğunda varlığını hayal ettim
seninle yok ettim acılarımı umutsuzluğumu
kiminle konuşsam sendin karşımdaki
nereye baksam sen vardın
çok uzaklarda olmana rağmen yanıbaşımdaydın sanki.

Çocuklar gibi mutlu oldum şımardım
acılarımdan arındım sayende
kayboluyorken bu koca şehirin sokaklarında
hayallerde bile olsa
tuttun ya elimi çektin ya engin maviliklere
işte ozaman meydan okudum ölüme seninle...!


merhaba bitanem ne mutlu sevgisiyle ölüme meydan okdu isen
hayaller olmadıkları zamanlarda sığınağımız olan güzel düşler
ısıtır insanın yüreğini bazen kanatsada en ücra köşeleri kimin
umrunda baş koymuşuz sevdasına yeterli gelir yüreğe kanasa bile
bitanem güzel şirini beyenerek okudum sevgi ile kal