Ne vakit
Bir hevesin hengâmesinde inlesem
Ruhumu bizar eden halin lisanını hiç bilmesem
Nefsime haz veren keyfiyet için imrensem
Gönlüm sarsılır, vicdanım kararır
Aklım korkudan sakınır

Can bahşedenin
Canan vecdiyle suhulete erdiren değerin
Edebin siret içinde ki mealinin
Gül misali bir naifliğin, sessizleşen şiirin
Gözyaşlarını davet eden cehdin
Öteye olan değerin ve firkatiyle nefeslendirenin

Her nefis haktır
Hakikat için tevdi edilen bir hesaptır
Aklın ve iradenin icmalinden sudur eden farktır
İzan ve irfan için gayret göstermek fırsattır
Leşe kim teveccüh eder
Umutsuz can vebal için neyi bekler

Umudu solduran
Ruhunun kitabından uzaklaşan can
Tahkik ve merakı emanete tevdi eden bir insan
Korkunun resmidir, şuursuzluğun rengindir
Hesap edilmeyen an ne müthiş bedeldir
İzan sahibi bilir, ayan olan yol zahirdir

Ne zaman
Sükûnet içine girsem ve düşünsem
Nebatatın ve içimde yaşattığım umutların
Sabır ve kanaat illa ki arım
Nasip olmayacaksa şayet emelim sayarım
Ümit içinde nefeslenmeyi kulluk olarak tanımlarım

Bilmeden
Ruhun ve gönlün sahifelerine erişmeden
Tefekkür etmek için direnen, fikirsizlik aşikarken
Nefsi telakkiler neden yapılır
Kula kul olmak için akşam sabah aşındırılır
Kapılar lüzumsuz açılır, karanlıkta nur mu aranır

Zaman ruhun
Akıl hesabın, nakil izanın maksadıdır
Aşk, hakikate şiar olan lahzanın en kutsi tacıdır
Çilenin sabrında bulunur
Kulluğun ihlâsında sevda olur
Mavera ruhun sılasıdır, ancak vecdinle pür olur
Esir eden nefsin terbiyesi kimden sorulur
Heves ve sürur ancak başarının olur

Mustafa Cilasun