Kıskançlık anlam dairesi çok geniş bir kelime. Sosyal hayatta başkalarının makamını, mal varlığını, yaşantılarını, endam güzelliğini, sahip olduğu donanım ve becerilerini vb. çekememe, hasetlenme olarak çıkıyor karşımıza. Böyle anlayışları kendine şiar edinenler kendisiyle ve toplumla barışık olmayanlardır. Böyleleri kem düşüncelerin dürtüleriyle tabir caizse eğer hep birilerinin ayağını kaydırmak için hareket, davranış ve söylemleri tercih ederler. Bencillikleri yüzünden çevresindeki kalabalıklara rağmen aslında yalnız olduklarının farkına varmazlar bu yüzden özlerini de yargılamazlar. Tükettikleri ömürlerinde gülüşleri sahte, sözleri yalancı, başkalarına dayanak olmak için omuzları hep yaralıdır…
İnsanın sevdiğini kıskanması ise hiç şüphesiz sevginin en güzel göstergesidir. Burada güven duygusu bence ön planda olmalı ancak her seven sevdiğine güvenir de çevresindeki avcılara güvenmez zira günümüzde çapkınlığın sanki bir hüner gibi algılandığını biliyoruz. …
Aşırı kıskançlık ise tedavisi güç bir ruh hastalığı. Aslı olmadığı halde ve sadece şüpheyle sonuçlarının boyutlarını görüyoruz gün be gün, kadına şiddet olarak şahit oluyoruz her daim…
‘’…beri gel a yârim beri gel, ben adam yemem. Ellerin yârine de yârim ol demem…’’ diyor bir türkümüz…
Şiirinizi bütün kalbimle kutluyorum dostum. Allah insanları iyilerle karşılaştırsın dileklerimle gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum…