SİYER-İ NEBİ-11 (İlk Müslümanlar)Hira dağından indi, heyecanı dorukta Dedi, örtün ürperdim, ürperdim beni örtün Kolay değil tonların ağır yükü buyrukta Mesuliyetten korkan, üşüyen teni örtün Korkma dedi Hatice Allah’ın (c.c.) seni korur Kötülük eriştirmez, üzmez neşeni korur… Hazreti Hatice’yle beraberce çıktılar Gittiler amcazade Varaka bin Nevfel’e Tecrübesiyle acep ne diyecek baktılar Ne idi olup biten, ne idi bu mesele Varaka, anlatılan eğer ki doğru ise Dedi, gelenler vahi, asla değil desise… Keşke bende genç olsam, sana etseydim yardım Halkın seni yurdundan çıkardığı günlerde Beraber hicret eder, hicranını sarardım Arkadaş olur candan, koşar idim önlerde Sevinip evlerine neşe ile döndüler Büyük nimet vereni, tazim ile andılar… Peygamberliğini önce anlattı dostlarına Kadınlardan hazreti Hatice ilk inandı Gönlündeki feyizden damlattı dostlarına Hür erkeklerden Sıddık (r.a.) kâmil imanla yandı Çocuklardansa Ali, azatlı köle Haris (r.a.) Hür olmayan Bilal-ı Habeşi (r.a.) nura varis… Ve böylece çöllere düşen nisan yağmuru Hayat verdi yeşertti o çorak toprakları Yüce aşkla yoğruldu İslam’ın has hamuru Meyve ile doldurdu güldürdü yaprakları Çok zor dönem başladı mesuliyeti ağır Çünkü o gün insanlık Hakk’a hukuka sağır… Salih Yıldız…20.10.2011 . |