Yüreğine koyarsın, aklımdan hiç çıkmaz!
Hayallerimde baş oyuncu olur,
Aşk masalının kahramanı.
Gerçekte, bir var, bir yok gibidir.

Az gidip, uz gidip, dere tepe düz gidilmez.
Pembe panjurlu evlerde olmaz.
Ömür boyu mutluluk barındırmaz,
Bazen aşklar, içinde boy boy çocuklarda...

Evvelsiz, zamansız,
Kalbursuz samansız,
Ninenin beşiğide yoktur!
Tıngır mıngır sallanan!

Geç kalınmış bir zamanda başlar bazen masallar
Ya da ömrün ortalarında,
Temelsiz, ruhsatsız,
Kaçak yapılar gibi kimi,
Derme çatma, eğreti...

Yazılmamış, okunmamış,
Bilinmemiş masallar.
Bir yaşama kader olmuş,
Sessiz, suskun masallar...

Şimdi, masallarda aşklar bile dizi olmuş,
Tek bir oyuncu, her bölümde konuk aşklar.
Önce yazılıyor sonra oynanıyor sahte aşklar.
Bazen de yarım kalıyor masallar...

Her insan, kendi masalının kahramanıdır.
Bazı sahneleri kendi yazar.
Kimi mutlu, kimi hüzünlü son!
Kimide yarım kalmış bir şarkı...

Onunda bir masalı vardı.
Temelden başlayan,
Tüm yıllar ruhsatlı,
Pembe panjurlu,
İçinde çocuklar, gülen oynayan!

Yılların masalı,
Kaderin yazdığı bir sahnede,
Deprem ile
Bir kaç dakikada toz duman olan...

Oyuncular, enkaz altında,
Bölünmüş bir masal,
Yarım kalan şarkı,
Sözleri olmayan.
Sadece; hüzünlü bir müzik bundan sonrası.
Ağustos ta karanlık bir gece,
Böceklerin bile sustuğu.
Bağırsan duyulmaz ’orada kimse var mı?’
Çünkü yok!...

V.Kayra