Tozlu dolaptan bu şiiri çıkarıp okuduğumda ürperdim. Aşkım şiirim biz birlikte bu kadar zor günler mi yaşadık unutmuşum.

İSTER DÖVÜN İSTER ÖL

Bir ben bir aşkım
Birde küçük
Umudum vardı

Zaman geçti
Aşk büyüdü
Hem akşam, hem sabah
Hem yarın oldu

Zaman geçti
Ben aynı kaldım da
Bir şeyler değişti
Belki de önceden değişikti
Sonradan seçildi
Zorladılar hep zayıf,
Anımı kolladılar
Sorun bin oldu
Aşk büyüdü
Hem damar,
Hem kan oldu
Çevirdiler aşkımı
Her yanımdan
Biri tırnak oldu
Çıkardı gözünü
Biri yüksek ses oldu
Köreltti yüzümü
Biri dağ oldu
Büktü belini
Biri fesat oldu
Kesti tatlı dilini
Biri boyalı engel oldu
Uzak etti
Tertemiz elini

Aklımda kaldı
Her türlü
Gören gözleri
Bir değil
Bin soruyordu
Hayır dedim
Hayır, ben istemedim
Hep birlik olup zorladılar
Hep zayıf anımı kolladılar

Düşündüm
Ve sonra anımsadım
O yüz umuda gebeydi
Şurada bir sızı
Acaba şimdi ne oldu

Bir fırsat bulup o yana
Bakınca
İşaret edip
Hal hatır sorunca
Hiç dedi
Sitem etmedi
Karnını gösterdi
Sen unuttun onu
Bari sorma geç dedi

O bir değil
Bin umuda gebeydi
Sorun bin dedi
Milyon oldu
Ben bu gidişle ölüyorum
Sıfır kalır
İster dövün
İster öl dedi.
Aşkım şiirim öldü mü?
Yok ölmesin. . .
Jale KESKİNKILIÇ 19 Mayıs 1979