Hayat Ağacım
Ey ruhumun içinde filizlenen kadın
Neden yağmurla, suyla değilde Gözyaşlarımla ıslanmış toprakta yeşerirsin Sen hangi mevsimimin yeşilisin Hangi tutunuşumun umudu Hangi yolumun sonusun Sen kimlerin uğrunda koştuğu sonsun Ve herşeye rağmen bir umutla bekliyorum, olsun Nedir bu karanlık köşemde yanan mum Tüm karanlığımı ışıtan o alev Sen içimde o kıvılcımı yaktın ya olsun Çocukken ateşe bile dokunamazken Meğer şimdi alevler içinde, içimde bir ateşle yanıyormuşum Ve belkide bu yüzden artık hiç bir şey hissetmiyorum Ne acıyı, sevinci, hüznü ne de heyacanı Ben zaten uyuşmuşum Beni kara topraklarıma gömseler Ağacımın altına iki metre bir çukur açsalar İşte beni oraya , bir yere gömseler Ve işte ordan görsem yeşili , maviyi, sarıyı, kahverengiyi Beni köklerin sarsa, çürüsem de çürüsem Toprak olsam yine sana dönsem |