Nyorgun bir şiir bu... matem gibi sus tutmuş zifiri vakitlerden biraz pas biraz buz birazda aşk tutmuş yorgun bir şiir bu gecede asılı sebepsiz suçsuz eylülden yas tutmuş yıldızları eksik ardı sıra parça parça kayıplara durmuş yüzüne bakacak ne hal ne haline bakacak zaman sessiz vurgunluğuna durgun bir sızı bu şiir gelip geçer yollar üstünden içine çekersin bir ahh güne değmiş bir ucu yanmış bir şiir bu alacasında bir düş gömülür seni yorgun beni yorgun gece gece...inadına aklımdan geçerken hece hece yürüdü izlerinde bu şiir yine imkansıza yine imkansızca kelimeler çıkmazında... suçsuz bir şiir bu gün doğurur uzaklardan kıyılarına gölgen asılı dünden durulur şafaklarında suskunluğu dert eder zaman susturulur çığlığında derin bir deniz ortası giden gemilere takılır fikrim üstüme her alışım üşüyen yalnızlığın rengi martı kanadından düşmüş mavilere yazı bu şiir biraz ıslak biraz tutsak sarmaş dolaş yüreğin bu şiir vakti geçmiş bir hüzün birikir içini döker ...döker de durulur fırtınasından geçtiğim bir şiir bu omuzlarımda ağırlığı hep yine yazamadığım yokuş yokuş gitmelerim bu şiir ... |