Suskundu sular
Geçmez olmuştu vuran lahzalar
İçimi titreten furkandan südur eden lafızlar
Dinmiyordu akan yaşlar, lal oluyordu sessiz vicdanlar


Söz etmemeliydim
Kendimde miydim, bunu bilmeliydim
Nasıl bir ahalin içinde esir olduğumu öğrenmeliydim
Ruhumun özgürlüğü için, nefsime aman vermemeliydim


Aşkla dirilmeliydim
Hoyratça geçen zamanın ibretindeydim
Neden böyle bir avareliği kalbimde hisseden zadeydim
Hangi desiselerin hengamesinde ki renktim, naçiz bir nefestim


Sanki üstüme geliyor
Nereye kaçsam ve hatta aransam bekliyor
Bin bir korku perdesi yüreğimde bitiyor, kim ne istiyor
Yaratan belli, yaratılan nasıl bir cürümün dengi hiç bilinmiyor


Nasıl teslim olsam
Bin hüzünle serdedilen lisanın halini anlasam
Ana dilin vicdanıyla bakınsam, talan edilenleri bıraksam
Ati için yanmasam, mazinin miskin sayfalarında uyuyup kalsam


Haydi bir ses ver
Gelmiyecek artık, ruhum dirliğinden haber
Kalbim niçin bizar, hüzün her zaman içimdedir ey yar
Zemherinin ibreti neden sinemi dağlar, suskun kalmak içimde ar


Artık çekiliyorum
Dalgasız denizlerin, suskun gönüllerin halinden
İltica etmek istiyorum, ruhumun vecdi ve kalbimin kederimden
Bir ömür yumağını aşktan bihaber olarak bitirdim, eriyen bir nefestim


Nefsim ne kadar hürse
Ruhum ve kalbim o nispette mahkumdur bilirim
Aklım ve izanım inşirahtan demek ki çok uzakmış hükmederim
Keyfiyetimin ne kadar dingin olduğunu söyle kime hangi yüzle söylerim


Edepsizliğe veririm
Sefilliğimi elhak aşikar eylerim, sessizleşirim
Ruhumun ve vicdanımın ne kadar bedbin olduğunu ayan ederim
İrade adına zafiyetlerimi pişkinliğime veririm, haşyetin ülfetini beklerim


Ey Rabbim derim
Sensin sahibim ve yegane malikim neylerim
Gaflet ve delaletimle ne kadar sefil olduğumu şimdi itiraf ederim
Hüküm senindir bilirim, mağfiretin için umut beslerim, çünkü ben seninim




Mustafa CİLASUN