sürgün hayatım
sürgün hayatın asil çocuğu ben
aşka maksure olmuş yaşamı alıkonmuş acıları yıkıp yüreğini ortaya koymuş gömmüş yalnızlığı kalbine hep susmuş çıkmışım çaresiz yaşam yoluna ne ana ne baba sarılmış boynuma aşktan yoksun sevgiden yoksun hep masum hep mahrum bu bekleyiş bu hasret artık son bulsun her gün ortası bir gece yarısı bende mum oldu hayatım eridi çaresiz bedende soğuk duvarlar bakıyor yüzüme zuhur ediyor dertlerim olsa da sabah ben hala gecelerdeyim. |
Sevgili kardeşim,
Tanıtım yazınızı şiirden önce okudum. Hüzünlenmedim desem yalan olur, üstelik bir de şiiri okuyunca tamamıyla içime oturdu. Allah yar ve yardımcınız olsun. Bundan sonraki yaşamınızda bahtınızın açık olması dileklerime gözlerinden öperim.