Ölüm dediğin de neymiş be gülüm...
Ölüm dediğin de neymiş be gülüm
Onurlu yaşayan sever ölümü Ruhlara üfleyen neymiş be gülüm Katlanır dikene seven gülünü... Hayatın içinden gelenler bilir Ekmeği ikiye bölenler bilir Yûnus/u, Mevlâ/yı bilenler bilir Yoktur Allah kadar seven kulunu... Sığınma beş para etmez metâya Dönersin nasılsa bir gün Mevta/ya Şiirler yazsan da yıldıza, aya Unutursun bir gün şair dilini... Bil ki her şey yalan, ölüm dışında Dikeni kim bilir gülün dışında Yalnız ben olayım yaz ve kışında Unut be güzelim gurbet ilini... Kelime yetmiyor târiften yana Ah neler söylesem ben şimdi sana Kelebekler, kuşlar, gökteki suna Türküyle inletir sazın telini... Oktay ZERRİN |