Köhne kagnıda yolcu gibiyim,
Yitenlerim ayak izlerimde mahzun,
Bilirim belliki kimsesizim,
Avuçlarım emekten yana mazlum,
Benmi keyifsizim,ölümmü bilmem,
Saçları dagınıktır atımın,
Dişlileri acımasız kavgaların,
Dedimya köhne kağnıda bir garip yürek,
Uzak dursun boyalı kahpelikler usumdan,
Sokaklarında seslerim yankılansın,
Paylaşmalı lazım olanı güncede,
Tarladıki agaç herkeze sunmalı meyvesini,
Birde korkmamalı sevmekten umudu,
Yitenler toprak altında ,
Yada okyanusta bir kül!
Ne farkeder ölümün yitenleri bizden,
Biziz bu alemde aklınca hükümdar,
Yada boynu bükük pengüen, ayazında.
Sokaklarda bir gölgem olsun kalmalı,
Bir kedi olsun miyavlamalı özgürce,
Keyfince yaşamalı varlıgını,
Bir yar sevdim diyebilmeli yürek!