sen yoksun diye
sen yoksunya şimdi yanımda canım
kimin gögsüne başımı koyupta aglarım kim teselli eder beni şimdi dertlenince nasıl uyurum ben bir başıma sensiz alışamam sensizligin acısına vururum yollara kendimi belkide aç susuz perişan bir halde gezerim seni bulmaya çalışırken çaresiz bitkin düşer bir köşede kalırım ve halime acırda gelip geçenler sadaka verirler halime acıyıpta bilmezler bensana muhtacım sadece çürüyüp giderken ben yavaş yavaş senin olmadıgın bu şehirde nasıl yaşarım kapanırken gözlerim dünyaya sensiz canım çekilirde bedenimden sana hasret mum gibi erir giderim |