ÇEKİYOR
Muhannet elinden çektiğim çile
Bir damla idi dönüptür göle Yüreğimde izi var attığın sille İlmiği boynuma taktı çekiyor Çok çile çektim bıktım usandım Kerem olup aşkı narına yandım Senden başka ASLI inan yok sandım Ateş yakıp közü nara çekiyor Rahmeyle gönül senden usanmaz Gönül senindir başkasına yar olmaz Ayşe kimdir Fatma da kim aşk olmaz Yürek kapılmış bir Hazal’a çekiyor Otuz sekiz yılım geçmişdir boşa Sendende bir vefa görmedim haşa Söz geçmedi elimle döydüğüm başa Dil susdu gönül sana çekiyor Bir mucize olsun bozulsun yazı Bu zulüme hiçkimse olmazki razı Sırtıma vurdu kirli palazı Köle diye pazarlara çekiyor Kalem bende değil yazayım kendim Ben bende değilim yıkıldı bendim Sayende aşktan sevgiden iğrendim Sönmüyor ateşin nara çekiyor Varlığın bir başka yokluğun beter Hangi gönül sevipte serinden geçer Seven sevdiğinin elinden zehirde içer Kurban’a zehirli kılınç çekiyor @KURBAN@ |