ANNEM.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Annemi kaybedeli henüz bir yıl olmuştu, bir öğle arası sokakta yürüken, yine annem geldi gözlerimin önüne ve içim sızladı.. Aklım kaçtı benden ve ben başladım annemle hasbihale..Yağmur başladı sanki Bulutlar göz yaşlarıma eşlik ediyordu. Avuçlerıma doluşan yağmur sularında ıslandı yüreğim, kaydı ayağım, deliymişim gibi bakıyordu yoldan geçenler, boşluktaydım adeta ve bu satırları karaladım o duygularla...
Annem
yağmurlu sokaklarda gezinirken yüreğim avuçlarımda, yanımda sen doluşuyor avucuma damlalar. yüreğim suda kaldı anne hüznü taç ettim başıma set vuramadım göz yaşıma yerler ıslak, zemin kaygan sensiz tutunamadım kaydım anne hayat yalan, yemek yavan diyorum; yüreğim dayan ne anlam biçiyor, ne tat alıyorum. aşımın tuzu kalmadı anne hep derdin; ’kurban olsun anan’ kendine iyi bak kendine kuzum Gülerek söz verirdim. verdiğim sözleri tutamadım anne sen olmadan, yerinde olurmu yürek? sen olmadan, nereye tutunur bu el? yediğim tat verir mi, sen olmadan? sen olmadan, verilmiş sözlerin ne anlamı var? sen değerdin kıymet biçilemez. sen tattın vaz geçilemez sen güvendin hep hissedilen sen ışığımdın yol gösteren özledim... çok özlüyorum canım annemm.. 22/04/2009 ANKARA Naz ..İNCİ* |