...
Pembe topraklarda ekilen, prematüre aşklardandı bizimkisi. Geceleri alıp sırtıma kaçıyordum sana... Her uyanışımda, sadakatimi gırtlağına dayayıp ’’aşk’’ istiyordum... Tır şöförü kılıklı uykusuz gecelerin adamı olmuştum... Gece lambasıyla pişti oynayıp; iddaya giriyor, hep kaybeden ben oluyordum... Kalbime artezyen kuyusu açmıştım ve gözlerime tuzlu su pompalıyordum...! ! !
YASİN YEŞİLTEPE |