UtançYeşil kadife gözler vardı Sütün kahve koktuğu yerde. Annemin bağladığı ama her seferinde açılan ayakkabılar gibi, Dolandı düş bağlarım ayaklarıma. Kömür tozu ihtimallerde ısındı, Dudak boyası silinmiş öpülmelerim. Nar rengi bir eski sarayda Tanelerine ayrıldı sarıtılmış hayallerim. Rengi geçkin aşklar soluduk Taze toprak kokulu çöllerde. Gelmeyen bir posta gibi Duruyor dilimde ayrılık. Pulu düşmüş Bir küçük balık gibi Arıyorum ağzımın kurusunda Serin mühür kokulu ismini. Ben ne yana dönsem Bir bıçak kesiyor sesini. Annemin omzu küçüldü. Ben büyüdüm belki de. Dün gece aradım durdum da Ağlayamadım bile. Sinem Sal |
Şiirleriniz daim olsun.....
Duygularınız var olsun....
Kutlarım.....