Her ilişkinin sonunda aynı senaryo ’-Ben naptım ki?’
Hiç birşey yapmadın..
Ben kendi kendimle buluştum,
... Kendime sarıldım,
Kendimi öptüm,
Kendimle yemek yedim,
Çift kişilik sinema bileti alıp tek başıma oturdum,
Kendimle bakıştım,
Kendimle konuştum..
Kendi elimi tuttum..
Hayaller birtek benim hayalimdi dimi..
O sözler sana ait değildi,
Ses benim sesimdi,
Elin benim elimdi..
Sen yoktun ve ben tektim dimi?

Birlikte çektirdiğimiz fotoraflara ne demeli?
Eminim onuda shoplamışımdır.

Sen hiç birşey yapmadın..
Sadece ’gittin’
Zaten gitmesini de en iyisi sen bilirsin,
Nasıl ki ’-Ben naptım ki?’ diyebiliyorsan,
Şimdi de ben gelmedim ki gidim diyebilirsin...

Madem hiçbirşey yaşamadık, bende ki bu hatıralar niye?
Kapıyorum gözümü,
Senle yaşadığım ne varsa bölüm bölüm geçiyor gözlerimin önünden,
Şimdi gitsem bir sinemaya,
Elimi tutuşun gelir aklıma.
Kartal sahili az tanımadı bizi,
Şimdi uğrasam oraya,
Kayalıklar bile seni sorar,
Deniz ağlar,
Yıldızlar kayar boşluğa...
Şimdi hiç olmamışım gibi davranıyorsun ya bana,
Onlar bile şahit yanımda olduğuna.

Şimdilerde daha iyi anlıyorum herşeyi,
Bedenin benim, ruhun başkasının yanındaymış..
Tıpkı bedenimin başkasının ruhumun senin yanında olduğu gibi..

Şimdi sorsan yine bana ’-Ben naptım ki?’ diye,
Dilimden çıkan hep aynı,
Sen değil, Ben yaptım..
Çok sevdim seni..Kusura bakma...