MemleketimNerden düştü aklıma sabah uyandığımda, Hep hüzün soluyorum yurdumu andığımda. Bambaşka bir tat verir ovasıyla bayırı Memleketim! Yıllardır hüzün kokar çayırı Her yerde her köşede mahzun, yıkık bir duvar İçten içe inliyor, kulağımda sesi var Bir ses ki, arşa gider titrer orda felekler Yedi kat asumanda zikreder hep melekler Masumca bakışları musibetleri savar Etrafından bihaber güler durur bebekler Bilseler geleceği kahredip ağlarlardı Secdeden asla kalkmaz hakka bel bağlarlardı Neden tüm asalaklar olur nefse musallat? Neden kimi insanlar bize görünür cellât? Böyle bakıp dururken yurdun her bucağına Görüp de ağlıyorum kor düşen ocağına Hainler dört beş koldan hücuma geçiyorlar Acaba analardan çiğ süt mü içiyorlar Bazen gözümü yumup düşündüm geleceği O gelecek içinde kim bilir olacağı Gerçekler çok acıdır görenler kaçıyorlar Hiç aklıma gelmiyor ülkemin güleceği Varsa eğer birazcık insanlarda sadakat Yarın mahşer gününde onlaradır mükâfat Sonu gelmez sanırlar debdebeye düşenler Memleketi paylarlar şeytanla örtüşenler Bir ucundan bir uca adım adım gez dolaş Ölmeden amaç edin dağ, deniz deme ulaş Güzel memleketine canı gönülden sarıl Kadere sakın kızma ne isyan et ne darıl Benzeme sakın ola sudan çıkmış balığa Görme, duyma, dokunma kuru kalabalığa Su gibi kalıcı ol, çağla, sonra da durul Ne yaparsa aldırma bön bön bakan alığa Sorma sakın onlara memleketin halini Sessizce yüze bakıp geçerler mahallini Melekler dua eder bakıp arş-ı aladan Memleketim kurtulur elbet bir gün beladan NİLÜFER SARP________2.EYLÜL.2011 |