yorgun hayatım
dermanı kalmamış bir ömrün yorgun acıları var bende
gözlerim uzaklığı kalbim mazileri anlatıyor hazan olmuş baharım, kaybolmuş yaşantım, sönmüş bir ateşin külleriyim artık hep yıkık,viran, harebe ve kayıp karanlık sokakların asi sersersiyim ben kaldırımı buz kesmiş bir yolun esaretinde, meçhul sürgün hayatımı fırtınaya katıp durmadan gidip firarı arıyorum kaçtıçka peşimde acılar, gitsem kayıp dönsem zûlüm hapsolunmuş bir hayata mahkum gibi zincire vurulmuş duygularım paşlaştıkça ağlıyor gönlüm ah ediyor sebebsiz yanlışlara gülecek bir gün hayat bana o da artık son aldığım nefes olacak solmuş bir gül, dökülen yaprak, geiye kalan dikenim |