Sonbaharda öksüz bir ben
Bir gece bir kemanın tellerinde ezilecek kalbim.
Öksüz bir çocuğun yalnız kaldığnı anladığı zaman. Sonbahar da o katı kemana bir yaprak eşlik edecek. Benden gidip,Beni öksüz bıraktığın zaman..... Yalnızlığımın kaçıncı mabedidir gözlerin ? Saymıyorum,sayamıyorum... Seni tanımayan tanıdıklarıma,seni sormak geliyor içimden. Sensizliği,sen’li,ben’li hayallerle kandırmak istiyorum sinsice.. Bitki olsaydım diyorum bazen, Fotosentezleyip hasretini içimden atsam diyorum, Öyle de imkansız,böyle de. Hayat zaten hep bana insafsız. |