ISSIZ KALDIM
Ucu yanmış tahta bir kaşık gibiyim…
Karıştırılan sonra suya tutulup yerine konan Oysa yüreğimin en doğusunda sevdim seni Hani en ücra denen köşelerde Gidilmez denen şehirlerde sevdim Şehrin bile haberi yokken şehir olduğundan Ben içimin yörelerinde sevdim seni Kömürlüklerde yaşadım geceleri Daha zifiri daha karanlık olsun diye Ay ışığında sevdim seni… Sen yakamozunu düşürürken Başka bir memelekete… ben ıssız kaldım bu şehirde A.B ANKARA 11 |