ölme vakti
şiirlere gömülmüş kalemim,
ıslanıp duruyor en güneşli günde bedenim! şimdi sessiz bir gemiyim, vakit demir alma vaktidir; ancak yok bir gelenim, gidenim... mısraların aşığıyım ben, yarınla kavgalı; bugüne dargınım... biraz da kırgınım hayata! uykularda unuttu beni kader; çekmecemde biraz keder, ’üzülme geçer’ dese de yüreğim, geçmeyecek bilirim... şimdi yalnız limanların dalgasız denizlerinin; kimsesiz gemileri, hatta küreksiz sandallarıyım. akşam olmuş yine burda, vakit ölme vaktidir; ancak yok hiç, ölmeye bile mecalim... |