YALNIZLIK REHBERİM OLDU...terk edip gittiğin gün çaresiz tükenmişliğimle bu şehrin yorgun ıslak kaldırımlarına göz yaşlarımla beslediğim anılarımızı serpiştirdim artık bu şehir bana ben kendime yabancı oldum kimsesiz aklımın içinde serseri yüreğimin çıplaklığında hüzün yağarken gecelerime son paramla koynuma aldığım ucuz şarabımı yudumlayıp med-cezirlerinde boğuldum nereye baksam sen aldığım nefeslerde kokun sokaklardaki su birikintilerine yansıyan yüzün ve derinliğinde karanlık tıpkı gözlerin gibi sensiz kaldığım bu şehrin üstünü örten yıldızsız gecelerinde inançsızlığımla ateşe mahkum günahlarımla acı arkadaşım yalnızlık rehberim oldu... 08/09/2007 |
uzak olsun ayrılık,ama arada gerektir yalnızlık...
sevgiler dostum :)))