NANKÖRSÜN
Kırdın döktün, harap ettin ,kalbimi
"Seviyorum "dediğin gözlerimi, Yaşların içİnde bırakıp gittin Nasıl af etmemi beklemektesin? Hep sevgi tohumları ekmiş idim, Yeşermesi için de çok bekledim. Meğerse çoraklaşmış gönül tarlan. Heba olup da gitti emeklerim. Dün bir resmin geçti yine elime KararI vermiştim"yakayım"diye. Baktım çöyle yaş la dolu gözlerimle İnan kıyamadım ,koydum yerine. Yangına verip gittin şu kalbimi. Ben ise yakamadım bir resmini. Seni o kadar da çook sevmiştim ki! "Nankörsün bilemedin ,kıymetimi. |
Çakmağı aldım "yakacağım "diye.
Yaşlı gözlerimle bakıp bakıp da,
Kıyamadım yine koydum yerine.
kutlarım kaleminiz daim gönül sesiniz hiç susmasın.