Zamanı
Yıllarca çırpındım yüzüm gülmedi
Neler çekti bu can kimse bilmedi Hayat beni kula muhtaç eyledi Yaşarken bile ölüyüm sandım Ben zamanı zaman beni kolladı Kaçış yoktu hayalleri zorladı Kara kutu çok şeyleri sakladı Yaşarken bile ölüyüm sandım Zaman akıp gitti kolay olmadı Ağlamak için de mecal kalmadı Yaşamak için sebep olmadı Yaşarken bile ölüyüm sandım. Saniye Uzun Bir dert dedim alam başladı söküm Kurulsun mahkeme verilsin hüküm Gamı kasaveti ettim ben yüküm Yaşarken bile ölüyüm sandım. durali somun beyin bir dörtlüğü kendisine çok teşekkür ederim |
zaman tünelinde yaşanan bir hayat hikayesi okudum sayfanızda..her dizeniz çok anlamlı ve güzeldi..
gönülden kutlarım..başarılarınız daim olsun..saygılarımla..ziya var