GÜLDÜRMEDİN BENİ
Sevda zanneyledin madde aşkını,
Güldürmedin beni ey vefasız yar, Bu nedenle yıktın gönül köşkünü, Güldürmedin beni ey! vefasız yar. Koşup atılmadın koluma benim Bir sabah çıkmadın yoluma benim Yakından bakmadın halıma benim, Güldürmedin beni ey! vefasız yar. Bağımda tomurcuk goncalar soldu, Gönlüme sürekli hüzünler doldu, Bütün uğursuzluk hep beni buldu, Güldürmedin beni ey!vefasız yar. Bende seni candan sever sanırdım, Âlemde herkesten iyi tanırdım, Candan sevdiğine tam inanırdım, Güldürmedin beni ey! vefasız yar. Hüzün ile geçti yaklaşık kırk yıl, Bir tek gülüşüne olmuştum mail, Maksut-u murada olmadım nail. Güldürmedin beni ey! vefasız yar. Oğuzsoylum der de yok imiş çare, Ne sitemim olur, ne kinim yâre, Mutsuz bitti ömür göz göre, göre, Güldürmedin beni ey! vefasız yar. |