Kaçak yüreğimden şiirleri koyarım geceye
Üşürse gece
O da baksın kendi işine gün doğana kadar
Sabırdır her dizem
Satırdır
Ruhtur
Aşktır
Tutunduğum maviye
Duamdır
Çocukluğumdaki ıslığım gülüşüm
Fırat’ım Dicle’m Berfin’im
Tutunduğum dalım
Gözlerinde kaybolduğum Mezopotamya’m
Ömrüme devrilen ömrümsün DELAL
Yıldızlar düşmüş gözlerimden
Pusu kurmuş ihanetler boğulmuş çığlıklar
Her demi yaşar taş duvarlarda ki yalnızlığım
Geceden silinir hasret düşer
İçimde ölüme tutsak bir damla
Ellerim kar taneleri sürerim yüzüme
Kıştan bir bahar
Kalır gözlerimde alıç rengi
Dudaklarım da ışkın tadı ve
Ve kokun düşer tenimin üstüne
Düşer de
Sen gibi kokar
Sen gibi ağlar
Sen gibi sever
Deyin ki yara
Kara
Kara seni çok seviyor be çok seviyor
Yüreğim avuçlarımda pür telaş
Sancılı bakış
Mil çektim gözlerime mil
Kelimeleri mühürledim dudaklarıma
Mühürledim de
Suskunluğuma gömdüm bilmezken aşkı
Çok uzun zaman oldu yangınlığım çok uzun zaman
Sen çocuktun ben çocuktum
Büyüdük
Sakladığım yüreğimde körledim nefreti seninle
İçimde ki yara yardı yarimdi kadınımdı
Hicran olsa da gözümdü nurumdu mavimdi
Kaça bölünsem
Yazdım yüreğimi uçurumlara
Mavi resimler çizdim rüzgarlı yamaçlara
Gözlerinde gördüm
Mahir’i
Deniz’i
Hüseyin’i
Ömer’i
Sinan’ı
Yusuf’u
Ve
Kendimi
Bir kucak dolusu karanfil gülüşlerinde
Hüznüm duvarlara dokunurken sırdaşım yoldaşım
Asılır tel tel saçlarıma ağıt
Yarım kalırdı adımlar taş sokaklarda
Güne düşmeyen gözler yiten selamlar
Küserdi gelincikler
Rüzgara savrulurken yaprakları
Sayılırdı şafaklar
Gün dönerdi kendi hapisliğinde
Şimdi
Umut avuçlarımız da
Tek lokmam tek nefesim olsa da seninle paylaşmak
Kalbimi sökselerde bedeninin her yerinde
Sen yaşarsın
Mavim



Mahir Ulaş