Gittiğin gün başladı bende çileler
Affetmenin adını dilime doladım ama olmadı
Bir türlü yapamadım tutamadım kendimi
Yaram kanıyor durmadan sızlıyor için için
Ama affetmek kolay değil biliyorsun
Ne Urfa nede Antep hiç birisi tat
Vermiyor artık kurşuni bakışların diz
Çöküşüme nazire yaparcasına gülümsüyor
Davul sesiyle gelen olsun muradın bitmesin
Hiç değilse zindan kucak açar bana
Karanlık huzur değil mi fareler yoldaşım olurdu
Samanlık yorganım o anda sen gelir din aklıma
Kemirirdi gülüşlerin vücudumu ilk dokunuşta

Dünya.da neye baksam sen gibi ne ye dokunsam
Sıcaklığının rengi kabuk tutmuş yara bezini
Çoktan attı gel demiyorum dön demiyorum
El uzatta demiyorum bir yol göstersen
Sadaka niyetine kabulüm olsa kışlar çiğ dökse
Çıkar beklemeden diyorum vefa beklemeden
Biliyorsun affetmek kolay değil affedemiyorum
Mezar taşım olmayabilir günü kurtarmak derdin olsun
Utanmazsın biliyorum gülüşlerin beslesin yarınları
Ben hala affetmedim kendimi hâlâ bakıyorum
Kırık dağların ardına toz kokularıyla yıkanıyorum
Keşke sevmeseydim keşke görmeseydim seni
Garibanın umudu keşkelerle olmamalı
Affetmedim Kendimi



İbrahim KANDAMAR
07.02.2007