HABERSİZCE YANYANA
mevsimler degişmeye, toprak gülmeye,
çiçeklert açmaya,kuşlar ötmeye. kuruyan dereler çıglık, çıglıga, yılan da elbisesini degişir oldu. ec elin saati hep gece yarısı, ölümün gelişi san cılarından. şen şakrak yerine, sessiz çıglıklar, çıglıklar, yüreklerden taşar sokaga. bir adam belliki yalnız. sarılmış dünlerine yarını meçhul. sessiz kaldırımlarda bir agır ölüm, yavaş,yavaş çeker kendine dogru. bir kadın belliki yalnız. tırnakları ile çizer gözlerde hüznü belliki yolunun bittigi günün gecesi gelecek o sonsuz ölüm. okunur garibin sabah selası, sona ermiş belli, ömrün çilesi. musalla taşı son durak arşın, gitmeye mecburdur çaresiz sonuın. başka bir sokakta köşe başında, bulunur kadın garibin cansız bedeni. sermayesi yoktur ölen garibin, avucu içinde kar çiçeginin. iki mezar kazılmıştır olnlara, habersizce gelirler yanyana. bir hep yanmıştır, biri hep yakan , habersizce gömülürler yanyana. 26.08.2011 |