Kar Yağıyordu
Kar yağıyordu
Bir fırtına vardı Karanlıktı İstanbul gözlerin gibi. Camlar buğuluydu İsmimizi yazıyorduk Şiirler sıralıyorduk Kalbimizi çiziyorduk ve Dokunuyorduk ellerimizle. Fırtınanın sesi ürpertiyordu içimizi Sarılıyorduk birbimize sığınak gibi Saklanıyorduk bir kenara korunalım diye ama asıl maksat Birbirimize daha fazla sarılmak içindi. Kar yağıyordu Umrumuzda değildi parasızlık İstanbul kargaşa Kalabalık. Sevgimiz yetiyordu. Sevgi para etmez deseler bile. Kar yağıyordu Yollar kapalıydı Sokaklar bile üşüyordu Işıklar titriyordu Yalnızlık yaklaşmıyordu dokunduğumuz camlara. Aşk adına yaraşıyordu Beyaz düşüyordu gökten Çünkü kar yağıyordu.. |