GERÇEK ŞAİR...
Gerçek şair, gözlerini yumunca,
Ötelerin ötesini görendir... Mevladan bir dileğini umunca, Seher vakti seccadeyi serendir... Ak demeden asla zifir karaya. Satmayıp kalemi altın paraya. Acıları toplayıp bir araya. Bal eyleyip sevdiğine verendir. Gönlünü aşığa yol eyleyerek. Bereketle azı bol eyleyerek. Mazlumlara kanat kol eyleyerek. Kendisini ateşlere sürendir Gururunu bir kenara atarak Kem sözleri hiç duymayıp yutarak. Kalemini kılıç gibi tutarak Namertlerin defterini dürendir. Ateşe düşüp de har da kalanın. Çaresiz bir halde darda kalanın Elinden tutarak yarda kalanın. Yokuştan alıp da düze varandır. İlham alıp aşk bağında güllerden Su çıkarıp suyu kuru göllerden Gel deyince nazlı yari çöllerden Kaf dağını kalemiyle yarandır. Ağını deryaya saldığı zaman. Düşünüp derine daldığı zaman Ağzına bir lokma aldığı zaman. Komşuları aç mı tok mu sorandır Aşkı özümleyip sindirmek için Aşk ile yananı söndürmek için Çarkları tersine döndürmek için Kalemi de kağıdı da yorandır. İsmail SIKICIKOĞLU SAVAŞTEPE//BALIKESİR K.S |