Büyük ve Kokulu Bir Domuz AhırıI Kendi halkını Başkalarından Üstün sanan ahmak Kendi aşağılık duygularını Gözünde büyüte büyüte Sadece gövdence Devleştin Ancak ölçüsünde kalabilseydin Yaratabilirdin belki Sevgi kategorisi Ahlak ölçüsünde kalabilseydin İnsanlık çerçevesinde Tahammül ve saygı göstergesi… II Bahçende yükselttiğin çitler Yüreğine koyduğun engellerdir Bilmezsin koyduğun dikenli teller Yaralar kanatır vicdanları Sınırları berkittikçe Küçülmenin yollarını Açıyorsun kendine Be ahmak İnsanlık sarayının Minik bir odası Olmaya yeğ olur mu? Kendine ait diye Büyük ve kokulu Bir domuz ahırı… |
toplumsal boyutunun bütünlüğünü,
aynı somutluklarla simgeleyen
iyi bir şiir...
Temanın gönderme yaptığı,
geçmişte ve günümüzdeki görünüşleriyle,
dünyaya yabancılaşan politikaların biçimlendirdiği
insan ve organizasyonların
nelere yol açtığı malum...
Şair,şiir diliyle bu durumu başarıyla anlatmış...
Tebrikler...
Saygılarımla...