İÇİMDEKİ YALNIZLIĞI ÖLDÜRDÜM
Doğuda küçük bir köy,
Bozkır ıssızlığında, Çalınmayan kapımda, Kimsesizim. Kör penceremin tipisinde, Eskimeye bıraktığım günler, Unutulmuş doğum günümde, Üzüldüm. Taş duvarları ısıtan, Eski bir tezek sobası, Beyaz gecelerden mektup, Üşüdüm. Soğuk karlı bir günde, Yaşlı bir kadın öldü köyde, Tenha bir cenaze töreni, Ağladım. O akşam farkına vardım, Örümcekler ağ yapmış odama, Mutfağımdaki farelere. Kızmadım. Ürperdim kapım çalınca, Saat ölüme vurunca, Yemek getirmiş talebem, Sevindim. Fasulyem toprağı delmiş, Penceremin önünde, Büyürken,göverirken, Umutlandım. Kara kışa,tipiye mi? Yalnızlığıma mı inat, Tükenmedi hala umudum, İçimdeki yalnızlığı öldürdüm |
Kalabalıklardaki yalnızlara hediye olsun
Tebrikler