Ahmet Yavuz
YOK SAYAMADIM…

Gücüm yetmedi seni yok saymaya,
Kollarımı açtığım kadar kapatmaya,
Kapattığım gözlerimi uyandığımda açmaya;
Ben enelik, yapıp gücünü hissederek;
Yok sayamadım.

Ayrılmış beden cenahlara;
İki yanım kol olsada gelmez, yan, yana;
Seni sarmak için gücümü toplamaya
Bendimde, seni yok sayamadım.

Mecalim var olsada, cidarını görsem
Bi-anel, gezdiğim yerlere yüzüm sürsem!
Ayaklarınla bastığın toprağı öpsem,
Ey’ Toprağım, senide yok sayamadım.

Sende kışı, Kışlağı kuzularla gördüm!
Davarımı otladım, azığımı aldım…
Ambarımda darı’ya erdirdin,
Şükür Rabbim, verdiklerini,
Yok sayamadım..

Nefesim aldım, geri verdirdin!..
Yüreğimi işledin; seni zikret’tirdin!..
Gözlerimle!.. var ettiğini gösterdin,
Senin için şehit olan, can ile cananları,
Yok sayamadım!...

Yem yeşil, dağları, bağımızdaki otları,
Yaz gününde, tatdırdığın tatları,
Ceng eden,cengaverin at’ların bahtlarını,
Senin için Gazi olan evlatları yok sayamadım!..

Sabah seherde okunan ezanla,kur’anları
Rüzgar değil sena eden dal, ile yaprakları,
Bağrışan cins cins kuşların,arıların zikirlerini
Görmeden,duymadan yok sayamadım!..

Gönderdiğin nebiler ile enbiyaları,
Kaza edip dinin,için savaşanları
Metin metin indirdiğin ayetleri,
Okumadan kendimi yok sayamadım!..

İnandım iman ettim bela-da,
Münker değilim, kul et’ kendine!,..
Gufran,sın Tevvab’sın af, et
bizi,
Nefse esir etme! Kendimi, kul olmaktan;
Yok sayamadım!...

Sende! Bizi, yok sayma!..
Bizleri Salih kul olarak kabül et!
Kulların arasında kaim et’ rabbim..
Sende bizi yok sayma!.. ya rabbi…


Ahmet YAVUZ
Emekli
14.08.2011
12.30/1691