MAVİ YORGUNLUK
Bu akşam ömrümüz ne kadar uzun,
Ne çok kaybetmişiz ne çok şey bitmiş. Sessizliği kalmış yalnız sonsuzun, Her susan sulardan bir ses eksiltmiş. Nazlı kayıkların durup ucunda, Bir biteni arar sanki adamlar. Karşıki sahilde yanan bir camda, Gidenin ardından biri gam yakar. Uyanmasın diye deniz kızları, Çekilir gemiler kuytu bir yere. Şu deniz feneri saklar sırları, Söylemez uzağa gitmeyenlere. Tutuşur içinde ansızın bir şey, Konuşsa yüreğin deniz yanacak. Nasıl söylenir ki bir sözde herşey, Öylesine kolay, öyle çabucak. Bu akşam ömrümüz ne kadar uzun, Ne çok yorulmuşuz ne çok şey bitmiş. Sessizliği kalmış yalnız sonsuzun; Her giden sulardan bir ses eksiltmiş. |