Şiirin Hikayesi

Allah hepinizi nur içinde yatırsın mekanınız cennet olsun
Sevgili mesai arkadaşım
senin oturduğun apartmana geldik senin bulunduğun kat yoktu çıldırdık etrafı aradık aradık aradık seni sevgili eşini ve oğlunu bulamadık ve o an telefonum çaldı oğlunun yaşadığı haberini aldık sevincimizden çıldırıp ağlamaya başladık ama çok sürmedi sevincimiz ne senden ne eşinden haber alamadık
saatler sonra diğer dostlarımıza koştuk
ertesi sabah haberleri izlerken vuruldum beynimden
evinin arka bahçesine gitememişiz telaştan eşinin bir kaç bileziği için kesilmiş kolunun haberi idi ve o kolu kesen kahpe döllerinin vurulduğu haberi idi
keşke arka bahçeye girseydik seni değil belki ama sevgili eşini kurtarabilirdik
ben kendimi affetmiyorum sevgili mesai arkadaşım lütfen sen beni affet affet affet
Ruhlarınız şad mekanlarınız cennet olsun
ne seni ne o kara günü hiç unutamıyorum

17 Ağustos depreminde hayatlarını kaybeden vatandaşlarımıza Allahtan rahmet ailelerine baş sağlığı ve sabır diliyorum

--------------------------------------------------------------------------------

Sesimi duyan varmıııııııııı
Orada kimse varmi ses verinn
………….
Verecekti ses vermesine
Bir konuşabilseydi
Ah bir konuşabilseydi
Buradayımmmmmmmm
Diyecekti
Ama diyemiyordu diyemezdi
Başının üzerinde bir kolon
Kafası yapışmış yere
Zor nefes alırken burnundan
Çaresizce
Vuruyordu çıplak ellerini
Karanlığın göğsüne göğsüne
Ama dışarıdaki sesler daha baskındı
Duyuramadı
Duymadılar
Belkide ömrünün
Son demiydi biliyordu
Karanlığa alışırken yarı açık gözleri
Daralıyordu göğsü tükeniyordu nefesi
Oysa
Daha aksam yapılmıştı son provası
Ne kadarda yakışmıştı gelinliği
Salon çoktan tutulmuş
Davetiyeler bir bir dağıtılmıştı
Şimdi
Kendinden çok
Aşkını düşünüyordu
Aceba dedi
Yaşıyormu hala yoksa yoksa
Getiremedi gerisini
Kendi tükenmek üzereyken
Biriciğinin ölmüş olabileceğini
Getirmek istemiyordu aklına
Düşerken yanaklarına alevden damlalar
Dışarıdan yine yükseliyordu haykırışlar
Sesimi duyuyormusun aşkimmmmmmmm
Ama bu ses ama bu ses dedi
Evet aşkımın sesi yaşıyor
Bir an herşeyin düzeleceğini düşündü
Şimdi kurtaracaktı aşkı …………
Ve bitecekti bu cehennem kabusu
Buradayım diye haykırıyordu yüreğinden
Umutları gittikçe tükenirken
Farkında değildi artık
Ayaklarının ona ait olmadığının
Ve yavaş yavaş uyuşan kollarının
Beyninde yaşıyordu herşeyi
Öyle hızlıydı ki yaşadıkları

Zaman bile yetişemiyordu
Ama diyemedi
Buradayımmmmmmmm
Ve sonra
Kaldırılırken enkazlar birer birer
Yüzünde masum bir umut
Gözlerinde son bekleyişin izleri
Çoktan uçmuştu cennete
Canından daha çok sevdiği biriciği
Yetişememişti işte
Ellerini kazma yaptı kürek yaptı
Yumrukları balyoz balyoz indi
Ama kıramadı zamanı
O gün bu gündür ki
Takvimlerinin en kara sayfasıydı
Ve ismini hafızasından sildiği tek ay
Onyedi Ağustos mevsim sonbahar



Gezgi_Sair
Tarih: unutulamayan gün hatırlanmak istenmeyen tek ay ve beyinlere cakılan yıl
saat: Sıfır üç sıfır iki