KLASİK OLAN ŞİİR
Ebedi olan neydi hayatta
Ellerini tutan el yok künyesi boynunda Koşarken ritim tutar bir gün daha geçmiş gibi Bir gün gelir mi diye hayal kurar Kimseye söyleyemediği kimsesizliği Yine yanına kamp kurmuş öyle durur Hasretin sonu yoktu hayatta Ömürler tükendi hasretse asla İlk mektubundu okuduğum Kısık yanan mum ışığında Yaşantımın en iyi günüydü senle Yazanları okumak dakikalarla sınırlı olsa da Ben pek memnundum hayallerimden Bu son parçamı sana yolladım Yollarımızın ayrı olduğunu Bile bilesin diye… |