YİNE AKŞAM OLDU HÜZÜNLENDİM
Dalgındı bakışları
Gün batımını izlerken Baktı derinliklerine denizin Ufuk kızıllaşmıştı güneş gidiyordu Son ışıklarını salmıştı denize Sarımtırak bir kızıllık sarmıştı ufku Acı ile gülümsedi İşte oldu bu günde akşam diye derin bir iç çekti Birazdan güneş gidecek Yerini ay ve yıldızlara bırakarak Çökecek karanlık başlayacak gece Acı çekenlere umutsuz bekleyenlere Bir damla yaş aktı yanaklarına Yuvarlandı usulca Ağlıyor muydu yoksa Rüzgardan mı sulanmıştı gözleri Hafif meltem okşayarak Geçiyordu yanından Saçlarına buseler koyarak kimini de uçurarak İşte rüzgarın işiydi gözlerini sulandıran Ağlar mıydı o niye ağlasın ki Alışmıştı yalnızlığa O hep yalnızdı kalabalıkta bile Yoktu onu anlayan Ne acısını bilen nede gözyaşını sileni vardı Hep rabbine sığınırdı Onun yarattığı güzellikleri Seyrederek ve şükür ederek İşte yine dalmıştı gün batımına Rabbim bu ne güzellik Bu ne muhteşem bir tablo Yapabilir mi insan bunu Yok asla çizemez boyanmaz bu manzara Süzüldü yaşlar gözlerinden Yine akşam oldu hüzünlendim ben diye AYŞE KARAN |
KÜÇÜK HARFLERLE YAZILACAK.( www.asikenveri.tr.gg ) aşık enverinin siir sitesi ne hoş geldiniz.
güle güle okuyunuz. yorumlarınızı bekliyorum.