AŞKIMA NA-MÜTENASİP



En sert iklimini yaşıyorsun
Sevgili aşk(ım) şimdilerde
Hatır saymıyor rüzgarın
Esip geçiyor anlık heveslerin
Kaldırıp bak başını
Arş’ı alemden dökülüyor!
Sicim yağıyor yüreğimize..


Ruhumun ekmeği, suyu, gözyaşım
Sürurum maşuk tebessümünde
Gitme gülümse geleceğimize
Isırgan otlarını, dikenleri batırma yüreğime
Keskin uçlarınla kanatma içimi..


Kalbin bilir mi?
Adabı muaşeret ne!
Nasırlaşmışsın sanki
Umursamaz tavırlardasın
Aşkıma na-mütenasip hallerini görüyorum
Âma olsun bu gözler
Görmesin yüreğini başka yüzlerde..


Şafak sökene dek
Kıyamdayım sey-rü seferde
Mısralarımın özünde
Yüreğimin közünde
Dilimin tek sözünde
Sensin baki gönlümde..


Günüme şiirler
Anıma hüzünler düşüyor
Sebepsiz yumrukluyorum
Hırçın duvarlarımı
Her hamlem karavana
Hırsımdan göremiyorum
Bildiğim gerçekleri..


Kıskançlıksa bu içimi kemiren
Homeros’un yıldızına yazık!
Adı ’Aşk’ olmasın bunun
Yüreğimi gün be gün bitiren
Ey şiir yürekli abidem..


Aşk’ı narına yanmam artık
Dilim ketum söylemez
Bir huzmecik yangınına
Meyletmem asla düşmem bir daha
Firaksa aşk’ımın hezimeti
Razıyım kırarım kalemimi!
Kırarım, giderim, dönmem geri...



Not:Naz anlayana niyazdır,
Bilesin..



NEŞE CÖMERT___13 AĞUSTOS 2010