Belki De Çaredir Çaresizlik
Değişen ben değilim bakışlarındaki kış
Çaresi çaresizliğinde gizli Vazgeçmeyi akıl edememiş vazgeçilmişliğimin Adının yarısı kadın iken kopmak zordu senden Gel sök gökkuşağının rengini kalbimden Aç musluğunu gözyaşlarımın Boya çığlıklarımı kırmızıya Aldat! Anlat hayallerime yalanlarını, Ağlat Sen ki merhabaların katili Ben ki bir baltayla sap arasında mekik dokumuş Berduş ve serseri Soyadımla birlikte söylenen resmi bir adım olmadı belki Ve kuru aşkımın yanına katığım Sevdim seni, sadece sevdim Ruhundaki sevda atığım Güneşe palto giydirip kış resmi çizdiğimiz İlkokul masumiyetiyle tutulmuştum sana Şimdi anlıyorum güneşin neden üşüdüğünü Gözlerindeki zifiri karanlıklara bakınca Hep kâğıtlara seni çiziyorum kış yerine Üşüyen ise yüreğim. Sımsıkı tutunup senden arta kalanlara Düşümün düşkünlüğüymüş, Düşüncesizce seni düşleyişim diye avunuyorum Cesareti kadar ürkek Korkaklığı kadar medenî Dün kadar kül Sevgi kadar gü lolmaya hazır bir tomurcuğu, gidişinin ayak sesleriyle ürpertip Kaktüs çiçeğine sevdalanmasıyla Susuzluğa karşı meydan okuduğu çaresizliğinde yitirdim Gidişin belki de Damarlarının Cellât kırmızısı maviliğinden çıkıp Hüzzam kokulu yaraların kabuğunda filizlenmiş En zamansız zamanların vaktini çalmış Vakitsiz bir Azrailin mesaisidir Kim bilir belki de aşk Sevildiğin kişiye acı çektirmektir. Bu yüzden ne yapsan da vazgeçemiyor Ve beni unuttuğun yerinden öpüyorum. Bir kalem alırsın eline, şiir yazmak için Kramp girer yüreğine Veremezsin hissettiklerine biçim... |
Sevildiğin kişiye acı çektirmektir.
Bu yüzden ne yapsan da vazgeçemiyor
Ve beni unuttuğun yerinden öpüyorum
bu şiirde harika gerçekten kutlarım